لنفانژیوم (Lymphangioma) یک ناهنجاری عروقی نادر است که در سیستم لنفاوی بدن رخ می‌دهد. این ضایعات معمولاً خوش‌خیم هستند و در نتیجه رشد غیرطبیعی رگ‌های لنفاوی ایجاد می‌شوند. لنفانژیوم ممکن است در هر نقطه از بدن ظاهر شود، اما بیشتر در سر، گردن و نواحی اطراف گوش نوزادان و کودکان مشاهده می‌شود. در برخی موارد، این ضایعه می‌تواند عملکرد طبیعی گوش را تحت تأثیر قرار دهد و نیاز به بررسی توسط بهترین جراح گوش تهران داشته باشد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، روش‌های تشخیص و درمان این ضایعه پرداخته خواهد شد.
لنفانژیوم چیست؟
لنفانژیوم یک تومور غیرسرطانی ناشی از رشد غیرطبیعی رگ‌های لنفاوی است که باعث ایجاد کیست‌ها یا توده‌های پر از مایع می‌شود. این ضایعه معمولاً در دوران جنینی تشکیل می‌شود و به طور معمول تا هنگام تولد یا در اوایل کودکی تشخیص داده می‌شود. لنفانژیوم‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:
- لنفانژیوم میکروکیستیک: شامل کیست های کوچک و پراکنده است که معمولاً در پوست و بافت‌های نرم دیده می‌شود.
- لنفانژیوم ماکروکیستیک: دارای کیست‌های بزرگ‌تر و مجزا است که می‌تواند باعث تورم قابل توجه شود.
توضیحات دکتر نسرین یزدانی در ارتباط با لنفانژیوم
علل ایجاد لنفانژیوم
علت دقیق ایجاد لنفانژیوم مشخص نیست، اما عوامل زیر می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند:
- اختلالات رشد جنینی: نقص در تشکیل یا تکامل رگ‌های لنفاوی در رحم ممکن است منجر به لنفانژیوم شود.
- اختلالات ژنتیکی: برخی از سندرم‌های ژنتیکی مانند سندرم ترنر و سندرم داون با افزایش خطر لنفانژیوم مرتبط هستند.
- انسداد یا نقص در تخلیه لنفاوی: برخی موارد لنفانژیوم ناشی از اختلال در جریان طبیعی لنف در بدن است.
علائم لنفانژیوم
علائم لنفانژیوم بسته به اندازه و محل آن متفاوت است. برخی از رایج‌ترین علائم عبارت‌اند از:
- تورم یا برآمدگی نرم و کیستی در زیر پوست
- رنگ متمایل به کبودی یا قرمزی در برخی موارد
- افزایش تدریجی اندازه ضایعه
- درد یا ناراحتی در صورت فشار به توده
- مشکلات تنفسی یا بلع در صورت قرارگیری ضایعه در ناحیه گردن
روش های تشخیص لنفانژیوم
تشخیص لنفانژیوم معمولاً با معاینه فیزیکی توسط پزشک آغاز می‌شود و برای تأیید تشخیص، از روش‌های تصویربرداری استفاده می‌شود:
- سونوگرافی: روش غیرتهاجمی برای بررسی اندازه و ساختار کیست‌های لنفانژیوم.
- MRI : برای بررسی دقیق‌تر وسعت و ارتباط ضایعه با بافت‌های اطراف.
- CT اسکن: در موارد خاص برای مشخص کردن محل دقیق ضایعه استفاده می‌شود.
- بیوپسی (نمونه‌برداری): در موارد نادر، برای اطمینان از عدم وجود سایر تومورها انجام می‌شود.
روش‌های درمان لنفانژیوم
بسته به اندازه، محل و شدت علائم، روش‌های درمانی مختلفی برای لنفانژیوم وجود دارد:
- تحت نظر جراح و متخصص گوش و حلق و بینی
در مواردی که لنفانژیوم کوچک و بدون علامت باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که ضایعه فقط تحت نظر قرار گیرد و در صورت افزایش اندازه یا ایجاد مشکلات، درمان انجام شود. - اسکلروتراپی
در این روش، مواد خاصی به داخل کیست تزریق می‌شود تا باعث خشک شدن و کوچک شدن آن شود. اسکلروتراپی به‌ویژه برای لنفانژیوم‌های ماکروکیستیک مؤثر است. - جراحی
در مواردی که لنفانژیوم بزرگ بوده و عملکرد طبیعی بدن (مانند تنفس یا بلع) را مختل کند، جراحی برای برداشتن آن انجام می‌شود. با این حال، گاهی اوقات برداشتن کامل لنفانژیوم دشوار است و احتمال عود آن وجود دارد. - لیزر درمانی
در برخی موارد، استفاده از لیزر برای کاهش اندازه ضایعه و بهبود ظاهر پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. - درمان دارویی
داروهایی مانند مهارکننده‌های mTOR (مثل سی‌رولیموس) در برخی موارد برای کنترل رشد لنفانژیوم‌های پیچیده استفاده می‌شوند.
عوارض لنفانژیوم
اگر لنفانژیوم به‌درستی مدیریت نشود، ممکن است منجر به مشکلات زیر شود:
- عفونت‌های مکرر
- اختلال در عملکرد اندام‌های اطراف
- بدشکلی‌های دائمی در صورت یا بدن
- مشکلات روانی و اجتماعی ناشی از ظاهر ضایعه
جمع‌بندی
لنفانژیوم یک ناهنجاری عروقی لنفاوی است که معمولاً در دوران کودکی شناسایی می‌شود. این ضایعه می‌تواند بدون علامت باشد یا باعث مشکلاتی مانند تورم، درد و اختلالات عملکردی شود. تشخیص آن از طریق سونوگرافی، MRI و CT اسکن انجام می‌شود و روش‌های درمانی شامل پایش، اسکلروتراپی، جراحی و دارودرمانی است. شناسایی زودهنگام و انتخاب روش درمانی مناسب، نقش مهمی در کنترل این بیماری دارد.
آیا شما یا فرزندتان با مشکل لنفانژیوم مواجه هستید؟ نظرات و تجربیات خود را در بخش دیدگاه‌ها با ما به اشتراک بگذارید!
