عفونت گوش خارجی

عفونت گوش خارجی جزو بیماری های شایع گوش می باشد. در این بیماری پوست قسمت خارجی کانال گوش و لاله گوش دچار التهاب می شود.در ابتدا پوست قسمت خارجی گوش و کانال گوش در اثر عوامل باکتریایی یا قارچی ملتهب می شود و سپس در اثر عفونت و پوسته ریزی ، کانال گوش خارجی مسدود شده و کانال تنگ و گاهی کاملا مسدود می شود.حدود 4 نفر از هر 1000 نفر جمعیت دچار این بیماری می شوند در 80% موارد این بیماری در تابستان رخ می دهد و بیشتر در محیط های گرم و مرطوب اتفاق می افتد. در صورتی که مبتلا به عارضه مذکور هستید یا در مورد مشکوکید می توانید به دکتر نسرین یزدانی ، از برجسته ترین متخصصین گوش ، حلق و بینی در تهران مراجعه کنید.

علت عفونی شدن گوش خارجی

هر گونه تحریک یا ایجاد جراحت های خفیف در مجرای گوش می تواند سبب عفونت گوش شود. مواردی دیگر به ایجاد عفونت کمک خواهند کرد.

• تمیز کردن گوش توسط گوش پاک کن و سایر وسایل
• تماس مکرر آب با این ناحیه که سبب نرم شدن پوشش مجرای گوش و آلوده شدن با میکروب می شود.
• استفاده از هدفون ، سمعک و غیره که سبب تحریک گوش می شود.

2 راه تشخیص عفونت گوش خارجی

1. ارزیابی بالینی : در این روش پزشک با استفاده آتوسکوپ ، گوش را بررسی می کند. البته در وضعیت های حاد که ترشح گوش زیاد است تشخیص بیماری با این روش بسیار دشوار خواهد بود. در این شرایط برای تشخیص بیماری ، بهتر است از نمونه برداری کمک گرفت.
2. تست های آزمایشگاهی : در حالت معمول برای تشخیص عفونت گوش خارجی نیازی به آزمایشات خاصی نیست. اما در صورتی که بیمار به آسیب های ایمنی یا قارچی مشکوک باشد ، برای تعیین نوع عفونت نیاز به انجام تست های آزمایشگاهی خواهید داشت.

علائم عفونت گوش خارجی

شایع ترین عارضه عفونت گوش خارجی ، درد در این ناحیه است. مقدار درد ، در صورت فشردن و کشیدن لاله گوش تشدید خواهد شد. دیگر علائم عفونت گوش عبارتند از :

• خارج شدن ترشحات عفونی ، غیر طبیعی و بد بو از گوش
• ورم و قرمز شدن قسمت خارجی گوش
• بسته شدن مجرای گوش که ناشی از تورم زیاد خواهد بود
• کاهش شنوایی به طور موقت
• تب
• احساس کم شنوایی
• کیپ شدن گوش

چه افرادی مستعد ابتلا به عفونت گوش خارجی هستند ؟

شناگران و افرادی که روزانه حمام می کنند یا آن دسته از افرادی که به خشک کردن گوش با وسایلی از جمله پنبه ، گوش پاک کن و دستمال عادت دارند و در استفاده از آن زیادی روی می کنند ، بیشتر در معرض عفونت قرار میگیرند. شناگران بهتر است که از کلاه شنا و گوشگیر استفاده کنند و به جای استفاده از وسایل پاک کننده ، گوش ها را به وسیله باد سشوار خشک کنند.

علت التهاب در این نوع عفونت چیست ؟

این بیماری به گوش شناگر معروف است چرا که بیشترین مبتلایان ، شناگران یا افرادی هستند که ارتباط زیادی با آب دارند. زمانی که باکتری و ویروس های مفید گوش به طور کنترل نشده انتشار پیدا کنند ، التهاب از اولین علامت های عفونی شدن گوش خارجی خواهد بود. درمان سریع و به موقع آن باعث جلوگیری از پیشروی بیماری به قسمت های میانی یا داخلی گوش می شود.

سایر عواملی که سبب این بیماری شوند عبارت اند از :

1. تنگی آناتومیک مجرا
2. تومورهای کوچک استخوانی مجرا یا اگزوستوز
3. تجمع سرومن و جرم

این بیماری در افرادی که سمعک دارند و از وسایل کمک شنوایی استفاده می کنند بیشتر است. در صورتی که فرد عادت به خاراندن کانال گوش با گوش پاکن داشته باشد احتمال این بیماری بیشتر است.این بیماری در افراد شناگر یا افراد بعد از دستکاری و خارش کانال ایجاد می شود ، می تواند باکتریایی یا قارچی باشد. باکتری هایی مانند سودوسونا ، استاف ، قارچ هایی مثل آسپرژیلوس و کاندیدا می توانند سبب این بیماری شوند.گاهی شرایط بیمار به صورت درگیری طولانی و اهمیت مزمن گوش خارجی است. مثلا در افرادی که آلرژی پوستی دارند. یا افرادی که از بیماری های پوستی مثل پسوریازیس رنج می برند.در سیر بیماری ابتدا تورم ، قرمزی و خارش رخ می دهد و در صورت عدم درمان و تمیز نکردن مجرای گوش توسط ساکشن ، کانال بسته می شود و احتباس مواد پشت پرده سبب درد شدید کانال گوش می شود.

درمان عفونت گوش خارجی

• گوش یکی از مهم ترین اعضا در بدن انسان می باشد که وظیفه شنوایی را بر عهده دارد . بنابراین سلامت آن بسیار حائز اهمیت می باشد و باید در مقابل عفونت ها از آن مراقبت ویژه ای به عمل آورد. اما چندین عفونت وجود دارند که باعث بروز درد و ناراحتی در گوش می شوند و بسیار بد و ناخوشایند هستند زیرا مشکلات بسیار زیادی را برای انسان ها می توانند به وجود بیاورند. بیشترین موارد ابتلای به عفونت های گوش معمولا در کودکان به وفور یافت می شود اگرچه تمامی سنین در معرض ابتلا به این بیماری ها قرار دارند و در تمامی مراحل زندگی ممکن است تحت الشعاع قرار بگیرند.
• درمان بیماری شامل تمیز کردن کانال گوش و ساکشن مکرر است.در درمان این بیماری نیاز به آنتی بیوتیک خوراکی نیست ، اغلب بیماری با قطره های موضعی و تمیز کردن گوش درمان می شود ، مصرف آنتی بیوتیک های متداول توصیه نمی شود مگر در مواردی که عفونت به بافت اطراف گسترش یابد یا عفونت در فرد دیابتی رخ دهد.هر گونه عفونت گوش خارجی در افراد دیابتی باید به دقت مورد ارزیابی قرار بگیرد.در این افراد درد گوش شدید ، درد شبانه و سردرد موقع خواب می تواند علامت گسترش عفونت به داخل استخوان های جمجمه باشد. توصیه می شود افراد دیابتی از شستشوی گوش خارجی اجتناب کنند و تمیز کردن فقط با دستگاه ساکشن انجام شود.

عفونت گوش میانی

عامل اصلی عفونت ناحیه میانی گوش ورود باکتری یا ویروس ها به درون ان می باشد . درمان آن در بیشتر مواقع به صورت خود به خودی می باشد اما در صورت مراجعه به پزشک معمولا داروی آنتی بیوتیک برای فرد تجویز خواهد شد. قطره های سیپروفلوکساسین و دگزامتازون در درمان این نوع از عفونت گوش بسیار مناسب می باشد.

عفونت گوش خارجی

بخش بیرونی گوش قسمتی می باشد که ما قادر به دیدن ان می باشیم و کانالی که به پرده گوش می رسد. به این نوع از عفونت گوش Swimmer’s ear گفته می شود. معمولا عامل بروز این عفونت ورود آب درون گوش است . رطوبت درون گوش در این حالت موجب رشد باکتری ها درون کانال گوش می شود. در صورتی که فرد مبتلا به این عفونت شود می بایست خیلی سریع به پزشک مراجعه کند و درمان را شروع کند . درمان عفونت گوش خارجی در تهران معمولا از طریق مصرف قطره های مخصوص می باشد که متخصص گوش ، حلق و بینی برای شما تجویز خواهد شد.

عفونت سوراخ گوش

معمولا سوراخ گوش یا پیرسینگ در افراد برای جنبه های زیبایی انجام می شود.معمولا این سوراخ در ناحیه لاله گوش غضروف گوش در وسط یا بالای گوش انجام می شود. سوراخ کردن گوش خود به خود موجب بروز مشکلی نخواهد شد اما در حالاتی ممکن است دچار عفونت شود و قزمز و متورم شود یا دچار خونریزی و چرک شود. معمولا این مشکل جدی نیست زیرا زخم باز است و بعد از گذشت زمانی کوتاه بهبود می یابد اما نکته ای بسیار مهم تمیز نگه داشتن این ناحیه است که از عفونت های باکتریایی جلوگیری می نماید.
معمولا این نوع از عفونت با استفاده از پماد های آنتی بیوتیک و شست و شوی مداوم لاله گوش به وسیله اسپری سالین درمان خواهد شد.البته در مواردی که نوع عفونت حادتر است تجویز انتی بیوتیک های قوی تر و به شکل خوراکی برای فرد نیاز است.

چه کارهایی سبب اجتناب از عفونت گوش خارجی می شود ؟

• پرهیز از دستکاری کانال گوش
• پرهیز از خاراندن کانال با اجسام تیز مثل گیره سر که سبب آسیب به پوست کانال می شود.
• عدم استفاده مکرر از گوش پاکن
• تمیز کردن وسایل داخلی گوش مثل سمعک و گوشی هدفون
• پرهیز از رطوبت زیاد و شنا کردن و آب تنی در موقع بیماری
• درمان بیماری های پوستی همراه مثل آلرژی پوستی ، اگزما و مواد حساسیت زا مثل لوازن بهداشتی

در بیماری که عفونت گوش خارجی دارد بر خلاف عفونت گوش میانی تب وجود ندارد.

1. قدم اول خشک نگه داشتن گوش و حفاظت از آن است.
2. درمان شامل قطره های گوش است. همواره قطره هایی مثل سیپروفلوکساسین ، بتامتازون ، کلوتریمازول در درمان توصیه می شود.
3. توجه داشته باشید در صورت وجود سابقه پارگی پرده گوش نباید از جنتامایسین و کلوتریمازول استفاده کرد.
4. استفاده از این قطره ها می تواند در گوش دچار عفونت و پارگی پرده گوش ، سبب آسیب گوش داخلی و ototoxicity شود.
5. در درمان عفونت گوش خارجی استفاده از سیر ، پیاز و موم عسل کاربردی ندارد.
6. بیماران برای بهبود می توانند از اسیدی کردن کانال گوش با استفاده از قطره اسید استیک 1% سود ببرند.
7. تجویز قطره های اسیدی و الکلی مثل الکل بوریک 2% که اثر خشک کنندگی دارد حتما باید توسط پزشک و بعد از معاینه گوش و اطمینان از سالم بودن پرده گوش انجام شود.

آیا بیماری عفونت گوش خارجی دردناک است ؟

• این بیماری بسیار دردناک است و درد شدید از علائم بیماری است.
• لذا استفاده از مسکن ، مصرف آب زیاد و گاهی شیاف های موضعی مسکن مثل ایندومتاسین و دیکلوفناک توصیه می شود.
• نکته خیلی مهم در درمان این بیماری نحوه رسیدن قطره ها به داخل گوش می باشد ، بیمار باید آگاه باشد در صورت بسته بودن کانال گوش ، قبل از تمیز کردن موضعی قطره نمی تواند داخل گوش برود.
• در بعضی موارد داخل کانال گوش تکه ای گاز یا پارچه کوچک قرار داده می شود که مجرا باز بماند و قطره ها روی آن ریخته شود.
• ممکن است لازم باشد چندین جلسه ساکشن گوش و تمیز کردن انجام شود تا درمان عفونت گوش خارجی ، کامل شود.
• بعد از ریختن قطره ها بهتر است بیمار بر روی گوش غیر درگیر بخوابد و گوش مبتلا بالا باشد و حدود 10 الی 15 دقیقه در این وضعیت باشد تا قطره به کانال آغشته شود.

اغلب بیماران سوال می کنند که چرا قطره داخل گوش نمی رود ؟

• بهتر است یادآوری کنیم در صورت سالم بودن پرده گوش قطره فقط کانال گوش خارجی را آغشته می کند و این موضوع که قطره در گوش فرد فرو نمی رود کاملا طبیعی است.
• فواصل بین قطره ها باید به اندازه حداقل 0.5 ساعت باشد و از ریختن قطره ها روی هم اجتناب کرد .
• معمولا قطره ها جذب نمی شوند و در هر بار استفاده ریختن 3 تا 4 قطره در کانال گوش کافی است.

ویدیو ذیل در رابطه با گذشت هفت سال از جراحی تومور مجرای گوش خارجی توسط دکتر یزدانی می باشد.